Opinie o owczarku szwajcarskim

Charyzmatyczne owczarki szwajcarskie z pewnością przyciągają wzrok, dzięki swojej białej sierści i żywiołowemu usposobieniu. Psy tej rasy nie są jeszcze tak popularne w Polsce, jak ich kuzyni, owczarki niemieckie, ale coraz częściej można spotkać je spacerujące po chodnikach i parkowych alejkach. Dla kogo dobrym wyborem jest owczarek szwajcarski, jak o niego dbać i jakie warunki trzeba mu zapewnić?

Pochodzenie owczarka szwajcarskiego

Biała sierść u psów pasterskich od zawsze pełniła ważną rolę — pozwalała w łatwy sposób odróżnić pasterzom ich zwierzęta od grasujących wilków. Dlatego coraz częściej hodowcy starali się uzyskać odpowiednią barwę okrywy włosowej u psów różnych ras. Nie inaczej było z owczarkiem niemieckim, którego biała odmiana nie została jednak uznana za zgodną ze standardami rasy. Od lat 30. XX wieku zaczęto więc rozmnażać jasne psy w osobnych hodowlach. W ten sposób powstała odrębna rasa. Biały owczarek szwajcarski (w skrócie BOS) swoją barwę zawdzięcza genom recesywnym. Aby miały one wpływ na wygląd psa, oboje rodzice muszą być ich nosicielami. Pierwszym zarejestrowanym owczarkiem niemieckim z białą barwą okrywy włosowej był Horand von Grafrath. Po II wojnie światowej jasna sierść stała się jednak czynnikiem dyskwalifikującym psa z hodowli owczarków niemieckich. Od tamtej pory białe psy tej rasy były systematycznie usuwane ze stada. Owczarki o jasnej sierści zyskały jednak dużą popularność w Ameryce, gdzie zaczęto je sprowadzać i hodować, niezależnie od ich rodzimej rasy. Rozwijały się hodowle, w których pojawiały się nowe szczenięta. Owczarek szwajcarski po wielu latach znów powrócił do Europy i obecnie cieszy się coraz większą popularnością.

Wygląd owczarka szwajcarskiego

Choć jedyną uznawaną przez oficjalny wzorzec rasy barwą sierści jest biel, czarny owczarek szwajcarski również cieszy się dużą popularnością. Jest on jednak bliżej spokrewniony z owczarkiem niemieckim niż ze swoim szwajcarskim kuzynem. Psy o białym kolorze sierści uznawane są więc za jedynych przedstawicieli swojej rasy. Owczarek szwajcarski ma budowę ciała podobną do owczarka niemieckiego, ale wyróżnia go dłuższy tułów, który jest znacznie mniej nachylony niż u jego kuzyna. Wyżej poprowadzona linia tułowia sprawia, że psy te są także mniej narażone na różne choroby, między innymi dysplazję stawów biodrowych lub łokciowych. BOS jest umięśniony, o tułowiu średniej wielkości. Prawidłowo zbudowane suczki osiągają od 53 do 61 cm w kłębie, a samce pomiędzy 58 a 66 cm. Średnia waga owczarka szwajcarskiego to 25 – 35 kg w przypadku suk i 30 – 40 kg u psów. Ogon jest osadzony nisko, dzięki czemu sięga przynajmniej do stawu skokowego. 

Kufa jest delikatnie wydłużona, ale pozostaje proporcjonalna do całej czaszki. Oczy u owczarków szwajcarskich mają kształt migdałów, zwykle są ciemnej, brązowej barwy. BOS charakteryzuje się dużymi, trójkątnymi uszami, które zawsze są wyprostowane.

Według wzorca rasy psy mogą mieć sierść półdługą lub długą. W obu przypadkach okrywa włosowa składa się z dwóch warstw. Pierwsza to gruby podszerstek, a drugą stanowi właściwy włos okrywowy, który jest twardy i gładki, dobrze przylega do ciała psa i charakteryzuje się dużą gęstością. Długowłosy owczarek szwajcarski ma dużą, dobrze widoczną grzywę oraz, podobnie jak pies krótkowłosy, może mieć lekko falowaną sierść.

Owczarek szwajcarski — charakter

Białe owczarki szwajcarskie to psy bardzo uczuciowe, mocno się przywiązują i potrzebują uwagi ze strony właściciela. BOSy są łagodne, odnoszą się przyjaźnie do ludzi i wykazują się dużą lojalnością. Owczarki szwajcarskie mają niemal nieskończone pokłady energii, lubią się bawić i potrzebują aktywnego spędzania czasu ze swoim właścicielem. Spokój pies osiąga dopiero w starszym wieku, z pewnością nie jako szczeniak. Owczarek szwajcarski należy do ras pasterskich, a więc wykazuje się dużą inteligencją. Dobrze radzi sobie w różnych dyscyplinach sportowych, ale sprawdza się także jako pies przewodnik, czy do pracy ze służbami mundurowymi. Owczarek szwajcarski może przejawiać skłonności łowieckie, ale nie są one na tyle rozwinięte w tej rasie, aby nie dało się ich złagodzić odpowiednim treningiem. BOSy mocno przywiązują się do właścicieli, ale wobec osób obcych wykazują się rezerwą i nieufnością. Owczarki szwajcarskie mają także trudności z separacją, nie lubią zostawać same, są wtedy niespokojne i zlęknione. Można tego jednak uniknąć, wystarczy od szczenięctwa uczyć zwierzę zostawania w domu bez opieki.

Zachowanie

Owczarki szwajcarskie są energiczne i wykazują się dużą czułością wobec właściciela. Jeśli jednak nie zostaną odpowiednio wytresowane, mogą przejawiać skłonności do niszczenia przedmiotów w domu. Szczególnie jeśli pozostają same na długi czas i odczuwają lęk separacyjny. BOS dobrze sprawdza się do pilnowania domu i posiadłości, ze względu na swoją nieufność wobec obcych. Na co dzień pies ten jest jednak cichy, nie szczeka, jeśli nie ma ku temu powodu. Owczarki szwajcarskie lubią jeść, dlatego trzeba psa odpowiednio wytresować, aby cierpliwie czekał na posiłek i przede wszystkim spokojnie go zjadał.

Pielęgnacja owczarka szwajcarskiego

Szwajcarski owczarek pasterki to pies o śnieżnobiałej sierści, który jednak nie wymaga specjalnej pielęgnacji. Kąpiel wystarczy przeprowadzać 1 – 2 razy w roku, ponieważ okrywa włosowa ma właściwości samoczyszczące. Trzeba jednak pamiętać o częstym wyczesywaniu psa, szczególnie w okresie intensywnego linienia, czyli wiosną i jesienią. Wtedy szczotkować zwierzę można nawet codziennie. Trzeba pamiętać o regularnym kontrolowaniu i czyszczeniu uszu oraz oczu zwierzęcia. Przez cały rok należy zwracać szczególną uwagę na obecność kleszczy, które trudno zlokalizować w gęstej, długiej sierści psa. Pomocne mogą okazać się maszynki do strzyżenia psów, dzięki którym łatwiej będzie znaleźć niechcianych lokatorów. Owczarek szwajcarski krótkowłosy wymaga podobnej pielęgnacji, jak jego długowłosy odpowiednik.

Żywienie psa może na początku stanowić pewną trudność, ponieważ owczarki szwajcarskie mają predyspozycje do biegunek i problemów ze strony układu pokarmowego. Jeśli już na początku pojawią się tego typu kłopoty, warto zasięgnąć rady lekarza weterynarii i razem z nim stworzyć odpowiednią dietę dla zwierzęcia. Owczarki szwajcarskie można karmić suchą karmą dobrej jakości lub gotowymi puszkami zawierającymi duże ilości mięsa i potrzebnych psu składników odżywczych. Można także stosować dietę BARF. Aby uniknąć ryzyka powstania skrętu żołądka, zaleca się karmić psa przynajmniej dwa razy dziennie mniejszymi porcjami.

Dla kogo owczarek szwajcarski będzie dobrym wyborem?

Każde zwierzę wymaga opieki i uwagi ze strony właściciela. Owczarki szwajcarskie są wyjątkowo uczuciowe i lojalne. Dlatego nie będą dobrym wyborem dla osób, które nie mają czasu dla zwierzęcia. Owczarek szwajcarski potrzebuje dużych dawek ruchu oraz odpowiednich ćwiczeń. Najlepszym rozwiązaniem jest zapewnienie psu dostępu do dużego ogródka. Owczarek szwajcarski może dostosować się także do życia w mieście, pod warunkiem, że będzie codziennie wyprowadzany na długie spacery. Pies potrzebuje wysiłku fizycznego, ale także stymulacji wzrokowej i węchowej, czyli licznych ćwiczeń i zabaw, które pozwolą mu spożytkować energię. Codzienna aktywność pozwala także stworzyć więź ze zwierzęciem, a przede wszystkim zapobiega nudzie, która mogłaby rozwinąć w psie skłonności do niszczenia.

Owczarki szwajcarskie dobrze sprawdzają się także dla osób, które często podróżują, ponieważ psy te są odpowiednimi kompanami. Nie sprawiają trudności, są ciche i posłuszne, jeśli tylko mogą być blisko swojego właściciela. Owczarki szwajcarskie mogą mieszkać w domu z innymi zwierzętami, ale muszą być z nimi odpowiednio zapoznane i właściwie zaaklimatyzowane. BOS to pies bardzo rodzinny, jest łagodny wobec dzieci, ale trzeba pamiętać o ustaleniu odpowiednich zasad i wytrenowaniu niektórych zachowań psa.

Cena

Jedną z mniej popularnych ras w naszym kraju jest właśnie owczarek szwajcarski. Cena jest więc wyższa niż za inne, bardziej rozpowszechnione rasy. Kwota, jaką trzeba zapłacić za owczarka szwajcarskiego, jest uzależniona od wielu kwestii. Liczy się pochodzenie zwierzęcia, czyli jego rodowód, ale także wiek oraz płeć. Średnio cena za zdrowego szczeniaka osiąga nawet 6000 zł. Średnie kwoty oscylują w przedziale od 2000 zł do 4000 zł, wiele zależy od tego, jaki standard ma dana hodowla. Owczarek szwajcarski pochodzący od rodziców z najlepszymi genami, tak zwanych czempionów, będzie miał wyższą cenę niż szczeniak z mniej znanym pochodzeniem. Najmniej kosztuje owczarek szwajcarski bez rodowodu. Cena takiego zwierzęcia może osiągać ok. 1000 zł. Zakup z niezarejestrowanych hodowli wiąże się jednak z ryzykiem, że pies będzie obarczony różnymi chorobami genetycznymi oraz wynikającymi z nieprawidłowych warunków, w których przebywał.

Długość życia owczarka szwajcarskiego

Przeciętny owczarek szwajcarski żyje ok. 12 lat, ale przy odpowiedniej opiece i właściwym żywieniu może dożyć nawet 14 lat. O owczarki szwajcarskie trzeba wyjątkowo dbać w okresie dużych upałów. Należy wtedy zapewnić psu dostęp do świeżej wody oraz chłodne miejsce do odpoczynku. W czasie upałów warto unikać także nadmiernego wysiłku fizycznego z psem, zaleca się raczej spokojne spacery w porze rannej lub wieczornej, gdy podłoże jest chłodne i nienagrzane od słońca. Gruba okrywa włosowa chroni psa przed zimnem i mrozami. Warto dbać także o prawidłową wagę owczarka szwajcarskiego, ponieważ nieodpowiednio karmiony może przejawiać skłonności do tycia. BOSy są, jak większość rasowych psów, obciążone genetycznie, co czyni je bardziej podatnymi na niektóre choroby, przede wszystkim nadwrażliwość na leki, spowodowaną mutacją genu MDR1. Częste są także wspomniane już biegunki oraz rzadziej dysplazja stawu biodrowego i łokciowego.

Opinie o owczarkach szwajcarskich

Właściciele BOSów mają o nich pozytywne opinie. Owczarek szwajcarski to pies bardzo przyjacielski, rodzinny, uczuciowy i lojalny. Dobrze sprawdza się dla osób lubiących aktywny tryb życia, ponieważ pies dotrzymuje im kroku podczas każdej aktywności. Pies ten ma swoje wady i zalety. Owczarek szwajcarski jest mniej pobudliwy niż jego kuzyn, nie szczeka bez powodu, jest łatwy do wychowania i dobrze współpracuje z właścicielem, jest także cierpliwy i bardzo przywiązany. Do wad zaliczyć można jedynie lęki separacyjne, które jednak można łatwo zminimalizować. Wystarczy odpowiedni trening oraz nauka samodzielnego zostawania w domu już od pierwszych miesięcy życia psa.