Opinie o berneńskim psu pasterskim

Berneński pies pasterski to popularna w Polsce rasa, co można zaobserwować na ulicach. Duże zainteresowanie nią wynika z tego, że psy zaliczane do tej grupy są uznawane za towarzyskie, wesołe i zrównoważone. Owczarek berneński bardzo dobrze sprawdza się jako towarzysz rodziny, w tym takiej, w której są małe dzieci. Czy wybór psa tej rasy to rzeczywiście dobre rozwiązanie? 

Pochodzenie

Berneński pies pasterski ma stary rodowód, bo jego przodków można szukać wśród starożytnych molosów. W XX wieku, podczas prowadzenia wykopalisk niedaleko Jeziora Zuryskiego odkryto czaszkę psa pochodzącą z epoki brązu. Przypominała ona kształtem czaszkę współczesnego przedstawiciela rasy. To pozwala stwierdzić, że jeszcze wiele lat przed naszą erą na tym terenie żyły psy w typie berneńczyka. 

Sprawdzając wzorzec rasy, czyli zespół cech, które musi spełniać zwierzę hodowlane, aby można było zaliczyć je do danej rasy, opracowane przez FCI, można dowiedzieć się sporo na temat pochodzenia berneńskiego psa pasterskiego. Dla niewtajemniczonych, FCI to Międzynarodowa Federacji Kynologiczna, która stanowi jednostkę nadrzędną w stosunku do innych. Ze wzorca rasy można dowiedzieć się, że owczarek berneński to pies stróżujący, zaganiający i pociągowy, który był wykorzystywany głównie w Szwajcarii. Jego pierwotna nazwa brzmi Durrbachler i wywodzi się od nazwy gospody znajdujące się koło Riggisberga, gdzie psy te były trzymane jako stróże obejścia. Już w 1902 r. zwierzęta te pojawiły się na pierwszych wystawach, a w 1907 r. kilku hodowców postanowiło zadbać o hodowlę tych psów w czystości rasy. Tak właśnie powstał Szwajcarski Klub Durrbachlera, który zajął się opracowaniem wzorca rasy. Po kilku latach początkową nazwę durrbachler zmieniono na berneński pies pasterki, czyli berner sennenhund.

Kiedy po raz pierwszy pojawił się w Polsce berneński pies pasterski? Suka sprowadzona w 1979 r. z Czech była pierwszą przedstawicielką tej rasy w naszym kraju. Popularność berneńskich psów pasterskich w Polsce zawdzięczamy jednak psom sprowadzonym do nas z Niemiec (hodowla Niedźwiedzia Gawra). 

Wygląd 

Według klasyfikacji opracowanej przez FCI berneński pies pasterski zalicza się do grupy 2: Sznaucery, pinczery, molosy, szwajcarskie psy pasterskie i rasy pokrewne. Wielkość dorosłego psa wynosi między 64 cm a 70 cm, podczas gdy suka osiąga wielkość 58 cm do 66 cm. Ile waży berneński pies pasterski? Waga dorosłego psa wynosi przeciętnie między 50 kg a 60 kg, suki są lżejsze, bo ważą od 40 do 45 kg. Berneńczyki mają trójkolorową maść, podstawę stanowi kruczoczarny kolor, na policzkach, klatce piersiowej, kończynach i pod oczami jest brązowo-czerwone podpalenie. Biała sierść pojawia się na podgardlu, klatce piersiowej, na głowie (kształt strzałki) i przy końcu ogona. Berneńskie psy pasterskie mają długą, błyszczącą sierść. Jest ona gładka i może być lekko falowana. Oczy mają ciemnobrązowy kolor.

Według wzorca FCI grzbiet jest mocny, poziomy i prosty, a lędźwie szerokie i lekko wcięte. Zad jest łagodnie zaokrąglony, uszy mają średnią wielkość i trójkątny kształt. W stanie spoczynku mają one płasko przylegać. Szyja ma średnią długość, jest mocna i muskularna. Ze wzorca można wyczytać jeszcze wiele innych informacji. Jest on dostępny za darmo, nie ma żadnego problemu z jego znalezieniem w Internecie.

Berneński pies pasterski – charakter

Berneński pies pasterski jest uznawany za czujne i spostrzegawcze zwierzę. Nie hałasuje on dużo, zwykle nie występują w tej rasie problemy z nadmiernym szczekaniem. Owczarki berneńskie nadają się na stróży. Nie są one tak zaangażowane w obronę posesji, jak inne rasy, ale niemniej jednak dobrze się do tego sprawdzają. Berneńczyki są serdeczne w stosunku do znanych im gości, wobec nieznanych na początku bywają nieco zdystansowane, choć wiele zależy od tego, jakie relacje mają z tymi osobami właściciele. 

Psy tej rasy z pewnością wyróżnia inteligencja. Szybko uczą się nowych sztuczek i dobrze rozumieją oczekiwania właścicieli. Oczywiście to, jak pracujemy z psem i jak mocno się w to angażujemy, ma ogromne znaczenie dla jego zachowania. Specjaliści wskazują, że berneńczyki łatwo podporządkowują się opiekunowi, a przy tym suki są nieco bardziej zdyscyplinowane i nastawione na współpracę.

Berneńczyki to psy aktywne i pełne energii. Powinno się im zapewnić sporo ruchu, ale należy przy tym pamiętać, że są one duże i dlatego okazują nieco wolniejsze i mniej zwinne. W związku z tym dla takiego psa warto wybierać mniej wymagające, choć nadal męczące i angażujące aktywności. Z uwagi też na sporą wielkość i masę, należy zachować ostrożność w trakcie wyprowadzania berneńczyka. Spacery muszą odbywać się pod okiem osoby starszej, pies widząc np. inne zwierzę, może mocno pociągnąć za smycz, a z jego utrzymaniem często problem ma nawet osoba dorosła. Berneńczyki potrafią się dobrze zachować względem innych psów, chyba że popełnimy jakieś błędy wychowawcze na wczesnym etapie rozwoju.

Jak zachowuje się młody berneński pies pasterski? Szczeniak wyróżnia się zdecydowanie większą żywiołowością niż dorosły osobnik. Jest to charakterystyczne dla wielu ras, w tym mieszańców. Berneńczyki mocno przywiązują się do swoich właścicieli i potrzebują dużo czułości na co dzień. Nie lubią przebywać same w domu przez dłuższy czas. Potrzebują towarzystwa i co dla wielu osób istotne, są łagodne dla dzieci. 

Berneński pies pasterski – żywienie, pielęgnacja i czas wolny

Berneńczyk to pokaźne zwierzę, co oznacza, że potrzebuje sporo pożywienia na co dzień. To wiąże się oczywiście z ponoszeniem wysokich kosztów, szczególnie jeśli zależy nam na dobraniu najlepszej jakości pokarmu. Berneńczykowi należy zapewnić różnorodną dietę, w której znajdzie się zarówno białko zwierzęce, jak i tłuszcze, minerały i witaminy. Psy te potrzebują wapnia, które jest niezbędne do prawidłowej pracy układu kostnego. Warto też mieć na uwadze, że berneńczyki mają delikatny układ pokarmowy i jeśli rodzaj pożywienia i jego ilość nie są odpowiednio dobrane, pojawiają się takie problemy, jak bóle brzucha czy biegunki.

Czy pielęgnacja psa tej rasy jest skomplikowana? Berneńczyki gubią sporo sierści, więc wymagają regularnego wyczesywania. Najlepiej robić to dwa razy w tygodniu, bo istnieje mniejsze ryzyko, że będą tworzyły się kołtuny. Intensywność czesania należy dostosować do okresu linienia psa. Najwięcej sierści pojawia się wczesną wiosną i jesienią. Z uwagi na to, że berneńczyki mają długą sierść, właścicielom może przydać się golarka dla psa. Można też oczywiście udać się na wizytę do salonu groomerskiego. Konieczny jest też zakup odpowiednich kosmetyków pielęgnacyjnych i dobór dobrze dobranych do sierści akcesoriów. W sklepach z artykułami dla zwierząt wybór tego typu produktów jest naprawdę duży. 

Jak należy organizować czas wolny berneńskiemu psu pasterskiemu? Ta rasa, jak już wspomnieliśmy wyżej, potrzebuje dużo ruchu. Jeśli pies ma za mało aktywności na co dzień, można szybko zauważyć, że przybiera on na masie. Berneńczyki mają skłonność do otyłości, dlatego trzeba na to uważać. Wśród polecanych dla tej rasy aktywności znajdują się długie spacery czy pływanie. Nie zaleca się biegania na długie dystanse czy innych równie wymagających aktywności. 

Dla kogo?

Każda ważna życiowa decyzja, także ta o wzięciu zwierzęcia do domu, wymaga dobrego zastanowienia. Wiele osób szuka odpowiedzi na to, dla kogo polecany jest berneński pies pasterski. Opinie osób doświadczonych wskazują, że będzie to dobry wybór dla właścicieli, którzy lubią umiarkowanie aktywny tryb życia. Berneńczyki potrzebują, co najmniej jednego długiego spaceru w ciągu dnia i oczywiście kilku krótszych. Im więcej ruchu i zabawy im zapewnimy, tym będą miały lepszą kondycję. Psy tej rasy są łagodne, dlatego wiele osób poleca je dla rodzin z dziećmi. Nie można jednak przyjąć, że jest to rasa idealna dla dzieci, a dokładniej, że praca z psem nie będzie potrzebna. Nawet w przypadku tak potulnych zwierząt konieczne jest ich odpowiednie prowadzenie. Z uwagi na to, że berneńczyki są duże, np. nauka chodzenia na smyczy i brak szarpania to niezwykle ważne kwestie. Jeśli nie nauczymy tego psa, kiedy jeszcze jest szczeniakiem, gdy dorośnie będziemy mieć spory problem z jego wyprowadzaniem.

Czy na zakup berneńskiego psa pasterskiego mogą się zdecydować tylko właściciele domów z ogrodem? Na pewno takie osoby będą mieć nieco ułatwioną opiekę nad zwierzęciem, ale również one muszą pamiętać o codziennych spacerach. Berneńczyki uwielbiają towarzystwo, dlatego nie nadają się do domów, w których domownicy codziennie dużo pracują i często wyjeżdżają. Psy tej rasy potrzebują uwagi i troski. 

Cena

Wpisując w wyszukiwarkę hasło ‘berneński pies pasterski hodowla’, można znaleźć wiele ofert zakupu szczeniaka. Przeciętnie cena za zwierzę wynosi ok. 2000 zł, ale wiele zależy tutaj od popularności hodowcy, wieku i płci psa. Zawsze należy sprawdzać, czy miejsce, z którego chcemy zakupić berneńczyka to zarejestrowana w FCI hodowla. Warto też zapisać się np. do grupy na Facebooku, do której należą miłośnicy tej rasy i zapytać, które hodowle są najlepsze. W Internecie można znaleźć hodowców z różnych rejonów Polski (np. wykorzystując hasło ‘berneński pies pasterski podkarpackie’, jeśli jesteśmy z tych rejonów).

Nie każdy decyduje się na zakup szczeniaka z hodowli, część osób woli adoptować psa, takiego jak berneński pies pasterski. Schronisko jest jednak miejscem, w którym stosunkowo rzadko pojawiają się psy tej rasy. Częściej można spotkać zwierzęta w typie berneńczyka, ale jak wiadomo, nie mają one wszystkich cech tej rasy. Jeśli zależy nam np. na założeniu własnej hodowli albo występowaniu na wystawach, powinniśmy zakupić szczeniaka ze sprawdzonej hodowli.

Berneński pies pasterski – długość życia

Berneńczyki z uwagi na swoją łagodną naturę są chętnie wybierane przez Polaków i nie tylko. Trzeba jednak wiedzieć, że są to zwierzęta narażone na różne choroby. Berneński pies pasterski często miewa problemy z układem kostno-szkieletowym, dlatego trzeba o niego dbać już na bardzo wczesnym etapie. Nie można też dopuszczać do przekarmiania i wystąpienia nadwagi. Ta rasa częściej miewa np. urazy więzadeł w stawie kolanowym. Jest też bardziej narażona na problemy trawienne, np. wymioty czy biegunki. 

Właściciele berneńczyków powinni zwracać szczególną uwagę na skórę, a dokładniej to, czy na jej powierzchni nie pojawiają się żadne guzki czy inne zmiany. U berneńskich psów pasterskich często pojawiają się choroby onkologiczne. Należy więc zadbać o regularne wizyty u weterynarza, a także przynajmniej raz w roku wykonywać badania krwi. Berneńczyki są narażone na różne choroby o podłożu genetycznym m.in.: Dysplazję nerek, rozszerzenie i skręt żołądka, niestabilność w odcinku szyjnym kręgosłupa (zespół chwiejności), młodzieńcze zapalenie kości, alergiczne zapalenie skóry czy niedoczynność tarczycy.

Przeciętna długość życia przedstawiciela tej rasy wynosi 8 lat – 10 lat. Niekiedy nawet w opisie rasy pojawiają się informacje, że psy te umierają nawet w wieku 6 lat. Sporo zależy od uwarunkowań genetycznych i tego, jakie warunki życia zapewnimy zwierzęciu. Na pewno dużą rolę odgrywa profilaktyka. Jako ciekawostkę można podać, że najstarszy znany berneńczyk dożył 15 lat.

Podsumowanie

Berneński pies pasterski to rasa, z której będzie zadowolona duża grupa osób. Oczywiście jak każda, ma swoje wady i zalety. Do minusów zalicza się to, że zwykle berneńczyki żyją stosunkowo krótko. Mają one też skłonność do zbierania odpadków, co może mieć wpływ na ich układ trawienny. Część osób wskazuje też, że utrzymanie psa tej rasy jest związane z dużymi kosztami. Niemniej jednak berneńczyki mają bardzo dużo zalet, do których zalicza się przede wszystkim to, że są one przyjazne dla człowieka i dobrze dogadują się z dziećmi. Berneńskie psy pasterskie są tolerancyjne wobec innych zwierząt domowych, a z uwagi na dużą inteligencję, można je stosunkowo łatwo wyszkolić. Do tego oczywiście potrzebne jest duże zaangażowanie właściciela, ale ma on nieco ułatwione zadanie, bo psy te chętnie uczą się nowych rzeczy.